السَّلاَمُ‌عَلَیْکِ‌أَیَّتُهَا‌الصِّدِّیقَةُ‌

‍ حضرت_زهرا (س)
سیلی و میخ در و آتش نگارم را گرفت
بشکند دست مغیره چون که یارم را گرفت

پیش چشمم همسرم را زد عدوی بی حیا
این جسارت هدیه ی پروردگارم را گرفت

فاطمه بود و نبودم بود و قنفذ با لگد
ضربه ای زد پشت در ایل و تبارم را گرفت

شد کبود از ضربه ها برگ گل یاس نبی
حیف شد آمد خزان باغ و بهارم را گرفت

آسمان شد روضه خوان و گریه کن عرش خدا
داغ زهرا خنده های روزگارم را گرفت

صبر کردم در عزای خاتم پیغمبران
داغ زهرا عاقبت صبر و قرارم را گرفت

در دل شب غسل میدادم به جسم یاس خود
حیف شد گلچین رسید و گلعذارم را گرفت

در کفن وقتی که پیچیدم تن زخمی او
این مصیبت روشنی شام تارم را گرفت

پایه های عرش میلرزید وقت دفن او
گریه ی آهسته امشب اختیارم را گرفت

گرچه زهرا اعتبارم بود اما رفتنش
افتخار و اعتبار و اقتدارم را گرفت

#فاطمیه